Budzenie wiosny. Marzanna, latarnie i odpędzanie demonów

Najwcześniej wiosnę witają Chińczycy, bo już z początkiem Chińskiego Nowego Roku, który przypada w tradycyjnym kalendarzu chińskim na okres między końcem stycznia a końcem lutego. Pomimo 4000-letniej historii, sposób obchodzenia Święta Wiosny nie uległ zmianom, a jego ranga w tradycji chińskiej jest porównywalna do europejskiego Bożego Narodzenia. Tradycyjnie trwa ono piętnaście dni i kończy się spektakularnym Świętem Latarni. W tym czasie organizowane są pokazy lokalnych oper i filmów, tańce lwów i Yangge. Wszędzie panuje świąteczna, wesoła atmosfera.

Japończycy tak bardzo lubią wiosnę, że jej święto obchodzą aż dwa razy w roku. Pierwsze z nich przypada 3 lub 4 lutego. Setsubun odwołuje się do starych tradycji odpędzania demonów. Zajmują się nim seniorzy rodzin oraz mężczyźni, rzucając przed siebie prażonymi ziarnami, najczęściej soi lub fasoli. Sukces gwarantuje okrzyk: „Oni wa soto! Fuku wa uchi!", czyli „Demony odejdźcie, szczęście przyjdź". Następnie rozrzucone ziarna są zbierane. By zapewnić sobie szczęście, wystarczy zjeść ich tyle, ile ma się lat. Kolejne huczne obchody święta wiosny przypadają na 20 lub 21 marca.

Dokładnie w ten sam dzień świętują nadejście wiosny . Dziś coraz rzadziej topimy prasłowiańską Marzannę, choć po zwyczaj ten ciągle chętnie sięga szkolna młodzież, która 21 marca świętuje także Dzień Wagarowicza. Nasi przodkowie obchodzili Dzień Wiosny bardzo hucznie, a dawnym pochodom z Marzanną towarzyszyły głośna gra na instrumentach i hałaśliwe śpiewy, które miały ponoć moc odganiania złej zimy.

Jedno jest pewne - na wszyscy czekają niecierpliwie. Ciepłe promienie Słońca i dłuższe dni zachęcają do przebywania na świeżym powietrzu oraz wiosennych zmian w naszych domach.