31-07-2022
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Uśmiechnij się, to sprawia, że wszyscy w pomieszczeniu czują się lepiej, ponieważ świadomie lub nieświadomie uśmiechają się razem z tobą. Instynkt naśladowania mimiki twarzy pozwala nam wczuwać się w uczucia innych ludzi, a także ich doświadczać. Jeśli nie potrafimy odzwierciedlać wyrazu twarzy innej osoby, ogranicza to naszą zdolność do czytania i właściwego reagowania na jej mimikę.
Na Uniwersytecie Wisconsin opisano, w jaki sposób ludzie w sytuacjach społecznych symulują mimikę innych, aby wywołać u siebie określone reakcje emocjonalne. Przykładowo, jeśli jesteś z przyjacielem, który wygląda na smutnego, możesz sam/a „przymierzyć" tę smutną minę, nawet sobie tego nie uświadamiając. Przybieranie wyrazu twarzy przyjaciela pomaga rozpoznać jego/jej uczucia poprzez przypomnienie sobie własnych emocji przy takiej, a nie innej mimice. Ludzie wydobywają emocjonalne znaczenie wyglądu twarzy w ciągu zaledwie kilkuset milisekund.
- Zastanawiasz się nad swoimi odczuciami, a następnie dokonujesz pewnej oceny rozpoznawczej, zaś najważniejszą rzeczą, która z tego wynika, jest podjęcie odpowiedniego działania - zbliżasz się do danej osoby lub jej unikasz - mówi Paula Niedenthal, autorka badań. - Twoja własna reakcja emocjonalna na twarzy wpływa na twoje postrzeganie innych w taki sposób, że dostarcza ci więcej informacji o tym, co dany wyraz oznacza - dodaje.
Zdolność do rozpoznawania i współdzielenia innych osób może zostać zaburzona, gdy dana osoba nie potrafi naśladować twarzy. Często mają z tym problem osoby z centralnymi lub obwodowymi dolegliwościami motorycznymi, takimi jak porażenie twarzy spowodowane lub porażeniem Bella, a nawet z powodu uszkodzenia nerwów w wyniku . Według Niedenthal to samo nie dotyczy ludzi z paraliżem wrodzonym, ponieważ jeśli nigdy nie nabywa się umiejętności naśladowania mimiki, rozwijają się kompensacyjne sposoby interpretowania emocji.
Osoby z zaburzeniami społecznymi związanymi z problemami dotyczącymi rozpoznawania emocji, takimi jak autyzm, mogą doświadczać podobnych wyzwań. Istnieją pewne objawy autyzmu, w których zaburzenia mimiki twarzy mogą częściowo wynikać z tłumienia kontaktu wzrokowego. Taki kontakt sami ograniczamy ze względu na uwarunkowania społeczne, ale w pewnych warunkach, jeśli się do niego zachęca, korzyścią jest spontaniczna lub automatyczna mimika twarzy.
Na podstawie: