Jak osobowość w młodym wieku pomaga przewidzieć długość życia

Autorzy przeanalizowali sporządzone w latach sześćdziesiątych przez ponad 20 tysięcy licealistów ankiety i zestawili tak uzyskane informacje z zebranymi pięćdziesiąt lat później danymi medycznymi tych osób. Okazało się, że uczniowie szkół średnich, którzy wykazywali adaptacyjne cechy , czyli m. in. wysoki poziom spokoju i niski poziom impulsywności, odznaczali się niższym ryzykiem śmierci z jakiegokolwiek powodu w ciągu kolejnych pięćdziesięciu lat.

Nie tylko podane cechy miały znaczenie, okazało się, że istotną rolę w przwidywaniu szans na dłuższe życie odgrywały też: wrażliwość społeczna, tendencje przywódcze, poziom energii, pewność siebie, towarzyskość, ciekawość intelektualna i dojrzałość. Wymienione cechy często były ze sobą sprzężone, czyli np. towarzyskości towarzyszyły zwykle wyższa pewność siebie oraz wrażliwość społeczna.

Im wyższy był poziom tych pozytywnych cech u nastolatków, tym niższe cechowało te osoby ryzyko śmierci w kolejnych pięciu dekadach.

Uczeni zaznaczają, że ich badanie nie dowodzi związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy określonymi przymiotami osobowościowymi i dłuższym życiem, ale można mniemać, że pewne cechy mogą sprzyjać zdrowiu fizycznemu i psychicznemu, a przez to przekładać się na wyższe szanse na . Osoby dojrzalsze czy mają większą kontrolę nad swoim życiem i częściej unikają ryzykownych zachowań oraz zagrażających zdrowiu używek. Codziennie podejmowane decyzje, które w dużej mierze są zależne od osobowości, mają istotny wplyw na prawdopodobieństwo dłuższego życia.