Jak powino być oznakowane pieczywo?

W 2013 r. Inspekcja Handlowa skontrolowała ponad 2,8 tys. partii pieczywa i wyrobów piekarskich. Nieprawidłowości stwierdzono w 55,6 proc. przypadków. Najwięcej uwag dotyczyło oznakowania pieczywa sprzedawanego luzem – zastrzeżenia wniesiono do 63,3 proc. spośród 758 partii zbadanych w I kwartale ubiegłego roku. Nieprawidłowości polegały m.in. na braku informacji o masie jednostkowej pieczywa oraz niepodawaniu pełnej nazwy produktu i danych identyfikujących producenta. Znacznie rzadziej kwestionowano niewłaściwą jakość pieczywa (12 proc. spośród 58 skontrolowanych partii). Zastrzeżenia dotyczyły m.in. kruszenia się kromek chleba i obniżonej, w stosunku do deklaracji na opakowaniu, masy pieczywa.

Informacje o pieczywie sprzedawanym luzem podaje się w miejscu sprzedaży np. na wywieszce dotyczącej danego rodzaju , naklejce na chlebie lub w inny sposób, w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom. Informacje o pieczywie pakowanym powinniśmy znaleźć na opakowaniu.

Pieczywo sprzedawane luzem

Oznaczenie pieczywa sprzedawanego luzem musi zawierać:

• nazwę rodzajową – kiedy w oznakowaniu pojawi się tylko nazwa fantazyjna, np. chleb wiejski, bułka zwykła, nie wiadomo, z czego tak naprawdę składa się takie pieczywo. Nazwa powinna informować konsumenta o charakterze produktu i nie może wprowadzać w błąd - konieczne jest zatem podawanie informacji, dzięki którym wiadome jest z czego wytworzono konkretny produkt, np. prawidłowa nazwa to: chleb wiejski żytni, bułka zwykła pszenno-żytnia.
• wykaz użytych do produkcji – powinny być wymienione wszystkie składniki pieczywa, zgodnie z malejącą kolejnością ich udziału w momencie użycia do produkcji;
• nazwa producenta - umożliwia rozpoznanie, z której piekarni pieczywo pochodzi;
• masa jednostkowa czyli waga pojedynczej sztuki oferowanego pieczywa;
• informacja o cieście - pieczywo produkowane z ciasta głęboko mrożonego, w przypadku użycia takiego ciasta do produkcji. Pieczywo z ciasta mrożonego wytwarzane jest m.in. w piekarniach hipermarketów oraz specjalnych piecach używanych przez mniejsze sklepy.

Pieczywo sprzedawane w opakowaniu

Na pieczywie pakowanym, oprócz informacji obowiązkowych dla wypieków oferowanych luzem, dodatkowo powinny się znaleźć następujące dane:

• data minimalnej trwałości (np. najlepiej spożyć przed…), czyli data, do której prawidłowo przechowywany lub transportowany produkt zachowuje swoje właściwości, takie jak smak i konsystencję, jednak nawet po jej upływie może nadawać się do spożycia;
• procentową zawartość składników występujących w pieczywie, jeśli są one przywołane w nazwie lub grafice (np. chleb ze śliwką);
• zawartość netto lub liczbę sztuk opakowanego pieczywa;
• warunki przechowywania, jeśli jakość pieczywa zależy od takich warunków, np. pieczywo z nietrwałymi mikrobiologicznie dodatkami;
• oznaczenie partii produkcyjnej, jeśli nie jest tym oznaczeniem data minimalnej trwałości;
• dane identyfikujące podmiot, który produkuje, wprowadza do obrotu lub paczkuje pieczywo.

Substancje dodatkowe

Podstawowe składniki pieczywa to mąka, woda, drożdże lub zakwas, sól. Jednak producenci pieczywa stosują także dodatki popularnie zwane polepszaczami, które skracają proces pieczenia oraz m.in. zwiększają objętość i poprawiają wygląd pieczywa. Szczególną uwagę warto zwrócić na pieczywo pakowane, w którego składzie oprócz polepszaczy, możemy również znaleźć konserwanty hamujące pleśnienie i przedłużające jego trwałość. Oto przykłady:

• karmel – jest zakazanym barwnikiem, dopuszczalny tylko w pieczywie słodowym (tj. chlebie z dodatkiem ekstraktu słodowego). Nadaje pieczywu kolor brązowy, aby sprawiało wrażenie razowego, którym w rzeczywistości nie jest. Do chleba i produktów podobnych nie można w ogóle stosować dodatku barwników spożywczych, są one dopuszczalne w pieczywie cukierniczym;
• dioctan sodu (E262) - przedłuża świeżość pieczywa, stosowany do wyrobu tzw. pieczywa tostowego;
• kwas L-askorbinowy (E300) – pomaga zatrzymywać gaz w cieście, co powoduje, że optycznie zwiększa się objętość pieczywa;
• guma guar (E412) jest stosowana jako stabilizator i środek zagęszczający.

Jak składać reklamację?

Po stwierdzeniu złej jakości produktów spożywczych konsument ma prawo reklamacji u sprzedawcy, ale musi przestrzegać określonych terminów zgłoszenia swoich zastrzeżeń:

• trzy dni od otwarcia opakowania produktu opatrzonego terminem przydatności do spożycia lub datą minimalnej trwałości,
• trzy dni od dnia sprzedaży w przypadku towaru sprzedawanego luzem

W przypadku kłopotów z uznaniem reklamacji konsument może zwrócić się o pomoc do:

• , której inspektoraty działają w każdym mieście wojewódzkim,
• miejskiego lub powiatowego ,
• organizacji konsumenckich, np. , .