Pokojowa Nagroda Nobla dla Unii Europejskiej

W uzasadnieniu przyznania nagrody Komitet Noblowski przywołał takie fakty jak niemożliwa obecnie do pomyślenia wojna Niemiec i . Podkreślił też, że rozszerzanie UE o kolejne państwa ma ogromny wpływ na egzystencję Europy, której państwa ze sobą współpracują a nie walczą.

Unia Europejska swój początek ma w dniu 9 maja 1950, który później został ustanowiony Dniem Europy, Robert Schuman przedstawił propozycję utworzenia organizacji europejskiej. W 1951 roku sześć krajów (Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Włochy) podpisując traktat paryski dało podwaliny nowej organizacji: Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali, która na mocy traktatów rzymskich z 1957 roku przekształciły EWWiS w Europejską Wspólnotę Gospodarczą. W 1973 roku przyłączyły się do niej Wielka Brytania, Dania i Irlandia. W latach 80-tych do Wspólnoty wstąpiły Grecja, Hiszpania i Portugalia, a w latach 90-tych przyjęto Austrię, Szwecję i Finlandię.

7 lutego 1992 r. został podpisany traktat z Maastricht, na mocy którego 1 listopada 1993 r. powstała Unia Europejska. W 2004 roku w ramach największego w historii rozszerzenia UE, wstąpiło do wspólnoty 10 krajów, czyli Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Słowenia, Malta oraz Cypr. W 2007 roku dołączyły do nich Bułgaria i Rumunia. Łącznie UE liczy teraz 27 członków.

W Pokojowa Nagroda Nobla została przyznana trzem kobietom: Ellen Johnson Sirleaf, Leymah Gbowee i Tawakkul Karman. Laureatki nagrodzono za ich pokojową walkę o bezpieczeństwo kobiet i prawa kobiet do pełnego uczestnictwa na rynku pracy.