Twój uśmiech poprawi samopoczucie twoje i innych. Sprawdź, dlaczego

Mimikra emocji na twarzy pozwala nam wczuwać się w uczucia innych ludzi, a nawet ich doświadczać. Jeśli nie możemy odzwierciedlać wyrazu twarzy innej osoby, ogranicza to naszą zdolność do czytania i właściwego reagowania na jej mimikę.

Pracownicy University of Wisconsin opisują, jak ludzie w sytuacjach społecznych symulują mimikę innych, aby wywołać u siebie reakcje emocjonalne. Przykładowo, jeśli jesteś z przyjacielem, który wygląda na smutnego, możesz sam/a przyjąć tę smutną minę - nie zdając sobie z tego sprawy. Przybieranie wyrazu twarzy przyjaciela pomaga rozpoznać, co on czuje, bo kojarzysz tę minę z sytuacją, w której sam/a ją miałeś/aś. Ludzie wydobywają to emocjonalne znaczenie z mimiki twarzy już w ciągu kilkuset milisekund.

Zdolność danej osoby do rozpoznawania i „dzielenia się" emocjami z innymi może zostać zahamowana, gdy nie potrafi ona naśladować wyrazu twarzy rozmówców. Na to często uskarżają się ludzie z centralnymi lub obwodowymi chorobami motorycznymi, takimi jak porażenie twarzy po lub porażeniu Bella, a także ci, którzy doświadczyli uszkodzenia nerwów w wyniku operacji plastycznej. Według Niedenthal nie dotyczy to osób z paraliżem wrodzonym, ponieważ ktoś, kto nigdy nie miał umiejętności naśladowania mimiki, rozwija kompensacyjne sposoby .

Osoby z zaburzeniami społecznymi związanymi z zaburzeniami mimiki lub rozpoznawania emocji, takimi jak autyzm, mogą mieć podobne doświadczenia. - W występują pewne objawy, w których brak mimiki twarzy może częściowo wynikać z unikania kontaktu wzrokowego - wyjaśnia Niedenthal. - Kontakt wzrokowy może być nadmiernie stymulujący społecznie, ale w pewnych warunkach, korzyścią z niego jest spontaniczne lub automatyczne naśladowanie czyjegoś wyrazu twarzy - dodaje Niedenthal.