Uzależnienie od hazardu - jak pomóc sobie i bliskim?

Uznał, że zdobywanie pieniędzy zależy wyłącznie od uporu, szczęścia i sprytu. Kilkaset złotych miesięcznie przeznaczał na gry liczbowe. Kupował u bukmacherów różne zakłady. Brał ryzykowne kredyty, zadłużał się u znajomych. W końcu stracił pracę, a na hipotekę domu wkroczył komornik.

Kiedy żona dowiedziała się, że razem z kuzynem obstawiają nielegalne walki psów, zażądała rozdzielności majątkowej i spakowała jego walizki. Nastąpił czas opamiętania. Od roku mężczyzna nie wspomina o hazardzie i oddaje jej całą wypłatę. A jednak nie ufa mu. Mówi, że drży, przechodząc obok kiosku kolektury, albo słysząc o nowym kasynie.

- Mój mąż chyba jest uzależniony - twierdzi zatroskana kobieta. - Czy istnieje jakaś terapia dla tak zagrożonych osób? Dlaczego nie zakazuje się hazardu, który niesie ludziom tyle nieszczęścia?! - pyta zdesperowana.

Hazard jest zakazany w niektórych państwach muzułmańskich. Badania wykazują jednak, że stopień uzależnienia od tego nałogu nie jest tam o wiele niższy. Ludzi zawsze zwodziła pokusa łatwego zysku - im mniej byli kompetentni, pracowici i odpowiedzialni, tym łatwiej wpadali w szpony uzależnienia. Hazard dla wielu osób, które poznały smak wygranej, przeradza się w namiętność. Są gotowi zaryzykować dla niej wszystko - nawet miłość i dobro rodziny. Oczywiście w dobrej wierze i z przekonaniem, że teraz na pewno się uda. Wizja zwycięstwa i smaku wygranej przysłania wszelkie poczucie racjonalizmu.

- Mózg człowieka niezwykle silnie rejestruje stany przyjemności - mówi Sławomir Wolniak, lekarz psychiatra, ordynator Kliniki Psychiatrycznej i Terapii Uzależnień w Dubiu k.Bełchatowa. - W organizmie następują wtedy gwałtowne zmiany hormonalne, wydzielają się substancje odpowiedzialne za poczucie zadowolenia i rejestrują w pamięci sposoby osiągania euforii. U osób uzależnionych utrwalone są również reakcje chemiczne organizmu. Aby osiągnąć pożądany stan muszą używać coraz więcej środków, które go wywołują. Aż do zatracenia. W naszej klinice hazardziści podlegają terapii i leczeniu podobnie jak inni uzależnieni pacjenci.

Wielu partnerów przyjmuje wygodne postawy wobec osób uzależnionych: pozwalają na ryzykowne zachowania, nawet w nich uczestniczą, póki wszystko jest w tzw. normie. Unikają rozmów i nazywania spraw po imieniu, żeby mieć spokój. Kiedy nadchodzi krach, który przewidzieli, zachowują się jak niemowlęta. Nie rozumieją własnego wkładu w dramaturgię wydarzeń.

- Z wypowiedzi wnioskuję, że kobieta jest osobą silną, ale współuzależnioną - dodaje Sławomir Wolniak. - Powinna przede wszystkim pomyśleć o sobie i własnej psychice, skorzystać z najbliższej poradni zdrowia psychicznego, gdzie fachowcy powiedzą również jak radzić sobie z problemami męża. Zalecam terapię rodzinną, bo problem wydaje się jedynie uśpiony i może wrócić każdego dnia. Małżonkowie powinni razem rozpoznać wszystkie zagrożenia i niebezpieczeństwa. Znaleźć takie namiętności we wspólnym życiu, które będą większe od hazardu.

Zdaniem dr Wolniaka na zakazy i regulacje państwowe dotyczące hazardu nie mamy co liczyć, bo wpływy do budżetu płynące z naszej wiary w możliwość lekkiego życia dzięki zakładom loteryjnym, w samym tylko Totalizatorze Sportowym wynoszą kilka miliardów złotych. Podatki z giełdy, kasyn i automatów do gier, powiększają tę kwotę wielokrotnie. Szacuje się, że w bieżącym roku Polacy wydadzą 25 mld zł na te niebezpieczne rozrywki.

- Uczę jednak swoich pacjentów i ich rodziny, że z powodu uczestniczenia państwa w nakłanianiu do ryzykownych zachowań, mają prawo żądać leczenia ich skutków, a nawet odszkodowań - podkreśla S. Wolniak.