Wiek ciotek, wujów i rodziców pozwala ocenić twoje szanse na długowieczność

Przeanalizowano genealogię 315 tysiecy osób z 20 tysięcy rodzin na podstawie baz danych na Uniwersytecie w Utah i w holenderskiej prowincji Zelandia. Najstarsze dane sięgały 1740 roku.

Okazało się, że im więcej ktoś ma długowiecznych krewnych, tym niższe cechuje go ryzyko przedwczesnej śmierci, mówią uczeni z Uniwersytetu w Leiden w Holandii. Przykładowo, osoba, której rodzice żyją do późnej starości cechuje się o 31 proc. niższym prawdopodobieństwem przedwczesnej śmierci niż ten, kto wcześniej traci mamę i tatę.

„Późną starość" określono tutaj jako wiek najdłużej żyjących dziesięciu proc. ludzi w danym okresie czasu. Ponadto ryzyko śmierci było niższe, nawet jeśli rodzice nie żyli zbyt długo, ale ciotki i wujkowie należeli do należeli do grupy żyjących najdłużej, podają autorzy. Wszystko dlatego, że w długowiecznych rodzinach matki i ojcowie przekazali geny dające szanse na sędziwy wiek także wtedy, gdy sami w wyniku zewnętrznych okoliczności.

Jak wyjaśniają uczeni, od dawna poszukuje się genów związanych z , ale są one znacznie trudniejsze do zlokalizowania niż te odpowiadające za choroby genetyczne. Opisywane badania pozwalają jeszcze skuteczniej selekcjonować ludzi, u których należy szukać genów związanych z długim życiem.

Jak zaznaczają uczeni zajmujący się zagadnieniem długowieczności, jakkolwiek geny są silnym wsparciem w osiągnięciu sędziwego wieku, ma na to wpływ wiele czynników zewnętrznych, w tym dostęp do systemu opieki zdrowotnej i jej poziom, a także stopień działań profilaktycznych oraz określonych elementów stylu życia, w tym diety i . Najdłuższa oczekiwana długość życia dotyczy mieszkańców Japonii (wynosi 83,7 lat), następnie na liście plasują się: Szwajcaria, Singapur, Australia i Hiszpania.