Czy można „zaprzyjaźnić” się ze stresem?

Poniedziałek – najbardziej stresogenny dzień tygodnia

Według przeprowadzonego w 2016 r. przez Instytut GfK na zlecenie firmy Sanofi badania „Polacy a stres”, prawie każdy Polak deklaruje jego odczuwanie – taką odpowiedź wskazało 98 proc. uczestników. Niemal co piąty z nas s codziennie (18 proc.), blisko połowa przynajmniej raz w tygodniu (49 proc.), a odpowiedź „sporadycznie” wskazało jedynie 31 proc. ankietowanych. Warto również zauważyć, że częściej stresują się kobiety niż mężczyźni (99 proc. vs. 97 proc.), a dodatkowo przedstawicielki płci pięknej odczuwają go zazwyczaj w życiu prywatnym (55 proc.), podczas gdy mężczyźni w życiu zawodowym (45 proc.). Wśród przyczyn związanych z pracą zawodową należy wymienić: wykonywanie zadań pod presją czasu, natłok obowiązków, niewłaściwą organizację pracy, problem z realizacją celów oraz biurokrację. Z kolei do najczęstszych powodów stresu w życiu prywatnym zaliczamy: i problemy z organizacją , chorobę bliskiego członka rodziny (zwłaszcza dziecka) czy obciążenie obowiązkami domowymi. Z raportu wynika ponadto, że najbardziej stresogennym dniem tygodnia jest poniedziałek, który wskazało 41 proc. ankietowanych.

Czym właściwie jest stres?

w jaki sposób wykorzystamy tę „nadprogramową” energię.

Jak „zaprzyjaźnić” się ze stresem?

Z badania wynika, iż niemal połowa Polaków (48 proc.) uważa, że stres może mobilizować do działania. Co czwarty ankietowany twierdzi, że istnieje taki poziom odczuwanego stresu, który jest dla nas nieszkodliwy, a 33 proc. jest zdania, że można go wykorzystać na własną korzyść. Mimo tego, zdecydowanie łatwiej wskazać nam negatywne skutki stresu, ponieważ częściej je odczuwamy. Do najczęściej przywoływanych należą: (78 proc.), rezygnacja (63 proc.), niekontrolowane reakcje (61 proc.) oraz rozkojarzenie (60 proc.). Dla porównania wśród pozytywnych skutków wymienione zostały: mobilizacja (61 proc. wskazań), odporność fizyczna (29 proc.) i osiąganie lepszych wyników (26 proc.). Z kolei niemal co czwarty ankietowany (23 proc.) twierdzi, że stres nie niesie ze sobą żadnych korzyści.

Tak duże rozbieżności między odczuwalnymi negatywnymi konsekwencjami, wynikają przede wszystkim z niewłaściwej postawy wobec sytuacji stresogennych – komentuje dr Ewa Jarczewska-Gerc, psycholog. – Stres to sytuacja, którą możemy zinterpretować na dwa sposoby - jako zagrożenie lub wyzwanie. Pierwsza droga sprawia, że wobec zdarzeń przyjmujemy postawę defensywną, która paraliżuje nasze działania. Przez to nie możemy pokazać pełni naszych możliwości np. podczas rozmowy kwalifikacyjnej czy spotkania biznesowego. Natomiast druga powoduje, że wszelkie stresujące sytuacje traktujemy jako wyzwanie oraz impuls do dalszego działania. Zamiast zamartwiać się zaistniałą sytuacją, traktujemy ją zadaniowo – ze świadomością, że mimo trudności potrafimy efektywnie działać. Im częściej będziemy konfrontować się ze stresem, tym szybciej zbudujemy pewność siebie, skuteczność oraz wykształcimy kontrolę nad naszym życiem – dodaje.

Cztery kroki do stresozaradności

Stresu nie możemy w pełni wyeliminować z naszego życia, dlatego powinniśmy zaakceptować jego obecność. Nie oznacza to jednak, że należy tolerować jego destruktywny wpływ na nasze życie. Dlatego warto przyjąć wyzwanie i podjąć kroki zmierzające do świadomego kształtowania własnych myśli i działań.

Proces budowania stresozaradności składa się z czterech istotnych etapów. Po pierwsze musimy uświadomić sobie, że dotychczasowy sposób reagowania na stres jest dla nas nie tylko niewłaściwy, ale również szkodliwy. W tym momencie podejmujemy decyzję o konieczności zmiany i wcielenia jej w życie. Drugim etapem jest wypracowanie rozwiązań m.in. sposobów na opanowanie emocji czy skutecznego relaksu, które pozwolą nam skonfrontować się z problemem. Trzecim krokiem jest realizacja opracowanych wcześniej zmian, obserwowanie ich skutków, a w razie potrzeby odpowiednie ich zmodyfikowanie. Ostatnim niezbędnym elementem jest podtrzymanie wprowadzonych rozwiązań, które w momencie pojawienia się kryzysu pozwolą wypracować niemal automatyczne reakcje – podpowiada dr Ewa Jarczewska-Gerc.

interAKTYWNIE po zdrowie