Zaczęła się Chanuka - żydowskie Święto Świateł

Początki święta datowane są na rok 169 roku p. n. e., kiedy to Seleudzki władca Antioch IV ograbił Świątynię Jerozolimską. Czyn wywołał oburzenie, na które dowódca brutalnie zareagował rozkazując zburzyć mury Jerozolimy, zaś Świątynię zmienić w przybytek kultu fenickiego boga Baal-Szamina. Wydał też edykt zabraniający żydowskich obrządków i zwyczajów. Doprowadziło to do powstania żydowskiego zakończonego zdobyciem Jerozolimy w 164 roku. Wojskiem Żydów dowodził Juda Machabeusz.

Świątynia została odbita i ponownie poświęcona Bogu. Machabeusz nakazał jej oczyszczenie i zbudowanie nowego ołtarza w miejscu, gdzie stał ten poświęcony innemu bóstwu. Zgodnie z Talmudem oliwa z oliwek była niezbędna do menory, która miała się palić przez całe noce. Mówi się, że do dyspozycji pozostało tylko tyle oliwy, aby zapalić menorę przez jedną noc, ale płonęła przez osiem. Był to czas potrzebny do przygotowania świeżych dostaw surowca. Chanukę ustanowiono dla uczczenia tego wydarzenia.

obchodzona jest przez szereg rytuałów, które są wykonywane codziennie przez cały 8-dniowy okres świąteczny. Niektóre z nich mają wymiar rodzinny, inne publiczny. Najpopularniejszą tradycją jest zapalanie świateł, obecnie - najczęściej świec. Do tego celu używa się specjalnego, dziewięcioramiennego świecznika (chanukija). Jego środkowa świeca spełnia funkcję pomocniczą - od niej sukcesywnie, tj. każdego dnia zapala się kolejne świece.

Okres Chanuki w Izraelu nie jest wolny od pracy ani szkoły, ale wielu ludzi wcześniej wraca do domu, by uczestniczyć w akcie zapalenia następnej świecy. W licznych rodzinach też kultywuje się chanukową tradycję wzajemnego obdarowywania się prezentami. Ciekawym elementem obchodów jest też zwyczaj jedzenia . W Izraelu właśnie podczas Chanuki ma się jedyną okazję na skosztowanie pączków.