Sondaż: żyje się nam coraz lepiej

Poziom życia zdecydowanie najgorzej oceniany był na początku lat dziewięćdziesiątych – wówczas odpowiedzi negatywne nawet trzykrotnie przeważały nad pozytywnymi. Bez względu jednak na zmienne liczebności tych wskazań, w ostatnim dwudziestoleciu zawsze największa grupa badanych oceniała, że im i ich rodzinom żyje się przeciętnie – ani dobrze, ani źle. W związku z tym wzrost liczby ocen złych zazwyczaj następował kosztem spadku ocen dobrych i na odwrót. Od początku 2008 roku opinie na temat poziomu życia – pomijając nieznaczne wahania – w zasadzie pozostają stabilne. Można zatem wnioskować, że kryzys gospodarczy nie wpłynął istotnie na zmianę sytuacji polskich rodzin.

Opinie o tym, jak żyje się badanym i ich rodzinom, są silnie zróżnicowane społecznie. Zadowolenie najczęściej wyrażają osoby najlepiej oceniające swoje warunki materialne, o najwyższych dochodach per capita, a także mające wyższe wykształcenie. Ponadto subiektywne oceny poziomu życia są zdecydowanie najlepsze wśród przedstawicieli kadry kierowniczej i specjalistów z wyższym wykształceniem. Natomiast im gorsze warunki materialne, niższe dochody na osobę w rodzinie oraz wykształcenie respondenta, a także im starszy wiek, tym na ogół mniejsza satysfakcja z poziomu życia. Niezadowolenie jest też najczęstsze wśród bezrobotnych, emerytów, rencistów oraz rolników.

W marcu niemal dwie piąte ankietowanych (38%) oceniało warunki materialne swoich gospodarstw domowych jako dobre. Prawie połowa (47%) uznawała je za przeciętne, natomiast co siódmy badany (15%) był zdania, że jego rodzina żyje w złych warunkach. Widać więc, że nadal ponad dwukrotnie więcej jest zadowolonych z kondycji materialnej swojej rodziny niż niezadowolonych (38% wobec 15%).

Od połowy lat dziewięćdziesiątych największa grupa Polaków określała warunki materialne swoich gospodarstw domowych jako przeciętne (ani dobre, ani złe), zmieniały się natomiast proporcje ocen dobrych i złych. Do połowy 1996 roku mieliśmy do czynienia ze znaczną przewagą ocen negatywnych nad pozytywnymi. Później ich odsetki zaczęły się równoważyć i w kolejnych dwóch latach utrzymywała się chwiejna równowaga. Na początku 1999 roku ponownie nastąpiło wyraźne pogorszenie subiektywnych ocen warunków materialnych gospodarstw domowych. Stan ten utrzymał się do drugiej połowy 2005 roku, po czym zrównała się liczba osób zadowolonych i niezadowolonych, a od września 2006 roku opinie pozytywne zaczęły wyraźnie przeważać nad negatywnymi. Tendencja wzrostowa, z niewielkimi wahaniami, nie uległa zahamowaniu nawet w obliczu światowego kryzysu gospodarczego.

Zdecydowana większość badanych (74%) uważa, że w ciągu najbliższego roku kondycja materialna ich rodzin pozostanie bez zmian. Prawie co szósty respondent (16%) oczekuje poprawy, jednak nadzieja ta zazwyczaj wyrażana jest ostrożnie (14% uważa, że warunki materialne ich rodzin raczej się poprawią). Pogorszenia sytuacji materialnej swojej rodziny obawia się co dziesiąty ankietowany (10%), w tym dwóch na stu (2%) mówi o tym w sposób zdecydowany.