Trzy czwarte Polaków pomaga potrzebującym

W minionym roku zdecydowana większość Polaków (73%) starała się w jakiś sposób osobom potrzebującym. Prawie dwie trzecie (62%) co najmniej raz przekazało pieniądze na cele dobroczynne, niemal połowa (45%) udzieliła pomocy rzeczowej, np. przekazując potrzebującym ubrania lub książki, a mniej więcej co siódmy dorosły Polak (15%) przynajmniej raz bezinteresownie przeznaczył na cele charytatywne własną pracę lub usługę.

W minionym roku tylko nieco ponad jedna czwarta ankietowanych (27% – w zasadzie tyle samo co w roku 2010 i aż o 15 punktów mniej niż w 2009) w żaden sposób nie wspomogła potrzebujących. Jedna trzecia dorosłych Polaków (34%) udzielała się charytatywnie na jeden z trzech wyżej wymienionych sposobów, minimalnie mniejszą grupę (30%) stanowią ci, którzy pomagali potrzebującym na dwa różne sposoby, natomiast co jedenasty badany (9%) ofiarował zarówno pieniądze, dobra materialne, jak i własną pracę. W ostatnim roku zakres udzielanego wsparcia właściwie się nie zmienił – nadal jest istotnie większy niż w latach 2007–2009.

Finansowe wspomaganie potrzebujących zależy przede wszystkim od sytuacji materialnej, poziomu wykształcenia oraz wielkości miejscowości zamieszkania. Do przekazywania w minionym roku na cele dobroczynne pieniędzy oraz dóbr rzeczowych stosunkowo najczęściej przyznają się osoby najlepiej oceniające sytuację materialną swoich gospodarstw domowych, osiągające najwyższe dochody, z wyższym wykształceniem oraz mieszkające w największych miastach. Materialne wspieranie potrzebujących częściej niż inni deklarują również osoby mające od 35 do 44 lat oraz respondenci praktykujący religijnie kilka razy w tygodniu.

Poświęcanie innym swojej pracy i czasu cechuje również przede wszystkim kadrę kierowniczą i specjalistów wyższego szczebla, osoby praktykujące religijnie kilka razy w tygodniu, badanych z wyższym wykształceniem, respondentów w wieku 35–44 lata, a także prywatnych przedsiębiorców. O tym jednak, że status materialny ma w tym przypadku mniejsze znaczenie, świadczy fakt, że niesienie bezinteresownej pomocy innym w formie własnej pracy lub usług stosunkowo najczęściej deklarują osoby o najniższych dochodach.

W ubiegłym roku w żadną formę pomocy charytatywnej nie angażowało się około połowy robotników niewykwalifikowanych (51%), osób określających swoją sytuację finansową jako złą (50%) oraz rencistów (47%), a także ponad dwie piąte respondentów z wykształceniem podstawowym (43%) oraz jedna trzecia bezrobotnych (35%), ankietowanych o miesięcznych dochodach do 500 zł (35%), mających co najmniej 65 lat (34%), emerytów (33%), mieszkańców wsi (32%) oraz badanych z wykształceniem zasadniczym zawodowym (32%).

W 2011 roku w stosunkowo największym zakresie pomagali potrzebującym: kadra kierownicza i specjaliści wyższego szczebla, a ponadto respondenci najlepiej wykształceni, najczęściej praktykujący religijnie, pracownicy administracyjno-biurowi, prywatni przedsiębiorcy, osoby uzyskujące najwyższe dochody per capita, mieszkańcy największych miast oraz badani w wieku 35–44 lata.

Jeśli trzy wymiary zaangażowania w działalność charytatywną w 2011 roku poszerzymy o dobrowolną i nieodpłatną pracę na rzecz społeczności lokalnej (dotyczy 35% ankietowanych) oraz o aktywność w ramach (deklarowaną przez 5% badanych), okaże się, że podejmowało w minionym roku aż trzy czwarte dorosłych Polaków (75%). Niespełna jedna trzecia (30%) angażowała się w jedną z omawianych form pomocy, więcej niż jedna czwarta (28%) działała na dwa różne sposoby, a co szósty badany (17%) miał sposobność wykazać się w co najmniej trzech formach działalności na rzecz innych.

W minionym roku w różnego rodzaju formy działalności na rzecz innych stosunkowo najczęściej włączały się osoby praktykujące religijnie kilka razy w tygodniu, a ponadto osoby z wyższym wykształceniem, badani w wieku 35–44 lata, osoby o miesięcznych dochodach per capita powyżej 1500 zł, zadowolone ze swojej sytuacji materialnej oraz mieszkańcy największych aglomeracji, częściej były to kobiety niż mężczyźni. W grupach zawodowych najwyższym ogólnym wskaźnikiem dobroczynności wyróżniają się kadra kierownicza i specjaliści wyższego szczebla, pracownicy administracyjno-biurowi oraz prywatni przedsiębiorcy.