Porozmawiajmy o potrzebach ludzi starszych

Skomentuj artykuł:

Komentarze mogą dodawać wyłącznie osoby zalogowane.
Jesteś niezalogowany: zaloguj się / zarejestruj się

Komentarze

• 07:32:26, 20-06-2009 Zdzisia

  Debaty.debaty i co z tego.A wiemy czego nam trzeba,prawda? - większej dostępności do lekarzy specjalistów,raz na rok wyjazdu do ośrodków rehabilitacyjnych czy sanatoriów,tańszych leków no i wielu osobom większych emerytur.Wtedy i kontakty międzyludzkie byłyby bogatsze i więcej uśmięchnietych emerytów .

• 09:46:55, 20-06-2009 Lila

  No tak ,ale jeśli ktoś nie cierpi sanatoriów ?

• 09:48:17, 20-06-2009 Anielka

  To niech na wyspy Bor-Bora sie wybierze.Pozdrawiam cieplutko.

• 09:56:40, 20-06-2009 Lila

  Cytat:

  Anielka

  To niech na wyspy Bor-Bora sie wybierze.Pozdrawiam cieplutko.

  
  A dlaczego na Bora -Bora ?
  Może nad polskie morze , indywidualnie .Za godziwą emeryturę ?Skoro państwo dopłaca do sanatoriów ?

• 10:23:47, 20-06-2009 Vika

  Anielko, mnie nawet na sanatorium nie starcza!
  A nasze kochane państwo od zawsze do wszystkiego dopłaca,
  tylko gdzie sa nasze pieniądze i to co wypracowaliśmy przez te -dziesiąt lat?
  Z czego i jak żyją posłowie i reszta aparatu?
  Póki co, ""kto nie może do Wieliczki do palcem do solniczki"- jak w tej niby zabawnej piosence,albo palcem po mapie szukamy Bora-bora , pozdrawiam serdecznie
  i słoneczka na niedzielę życzę.

• 10:41:51, 20-06-2009 Anielka

  Viko to tez się nigdzie nie wybieram,bo mnie na to nie stać.Na całe szczęście mam morze o "rzut beretem" a do sanatorium jak jadę raz na trzy lata to syn mi dopłaca.A na Bora Bora tez sie wybieram palcem po mapie.Ale tak napisałam bo mi to pierwsze na myśl przyszło,bo pewnie tam teraz cieplutko,a u mnie zimno jak nie latem.Pozdrawiam serdeccznie i miłego dnia zyczę.

• 17:13:40, 21-06-2009 Zdzisia

  Cytat:

  Lila

  No tak ,ale jeśli ktoś nie cierpi sanatoriów ?

  To może wybrać się na jakieś wczasy- są domy wczasowe,pensjonaty itp.- tylko kieszeń musi być zasobniejsza no i samemu raczej na takie eskapady się nie wybiera. Uprościłam nieco sprawę,bo starszym ludziom potrzebna jest także (a może przede wszystkim) miłość i akceptacja najbliższej rodziny.I chociaż jeden przyjaciel albo przyjaciółka - człowiek z którym można poważnie porozmawiać o kłopotach,radości,zdrowiu.

• 21:51:44, 21-06-2009 jakempa

  Ja uwazam, ze starszemu człowiekowi potrzeba zdrowia, pogody ducha, miłości, przyjażni, poczucia bezpieczeństwa w kazdej sytuacji, Żeby to rozszerzyć to potrzeba kochających obok siebie ludzi i mądrze rządzących polityków, ale to tylko marzenia w naszej polskiej rzeczywistości.

• 01:39:03, 22-06-2009 Malgorzata 50

  KWszystkim ludziom bez względu na wiek potrzeba mw.tego samego .I przede wszystkim niedzielenia ich na "podgrupy specjalnej troski"

• 21:27:08, 17-08-2009 luccio1

  Kiedy przed 20 laty moja nieżyjąca już Mama została "szczęśliwą emerytką", wówczas - mieszkając w centrum Krakowa - zaczęła regularnie uczestniczyć w nabożeństwach popołudniowych w różnych starych kościołach krakowskich.
  
  Godzina we wnętrzu nieogrzewanej świątyni bez ruchu - i Mama odczuwała dyskomfort z powodu fizjologii; jeśli uroczystość się przeciągnęła do półtorej-dwu godzin - zaczynała odnosić wrażenie, że za chwilę rozsadzi Jej pęcherz.
  
  Toalety dostępnej dla wiernych przy żadnym z tych kościołów nie było (i nie ma).
  
  Jako osoba ciężko chora od młodości, Mama nie mogła długo wstrzymywać.
  Chodząc powoli i z bólem, w sytuacji, w jakiej się znajdowała, nie miała najmniejszych szans na doniesienie "sprawy" do domu;
  nie miała nawet sił chodzić po sąsiednich lokalach i upraszać o możliwość skorzystania z WC - zresztą takie dopraszanie się sama wykluczyła, pamiętając doświadczenia z przeszłości, kiedy w takiej sytuacji pokazywano Jej palcem drzwi na ulicę.
  
  Koniec końców dzień w dzień, wieczór w wieczór, tuż po nabożeństwie, Starsza Pani z cenzusem akademickim, tylko co wyszedłszy z kościoła, skręcała natychmiast do kąta za szkarpą podpierającą ścianę tegoż kościoła; w tym kącie odstawiała laskę na bok, podnosiła spódnicę i halkę, ściągała "niewymowne", a następnie kucała, wypinając na mur kościelny gołą d... w pasie do pończoch -
  - i załatwiała się na chodnik...
  Potem szła do domu, już spokojnie, powolutku.
  
  Przedstawiony bliski mi przykład ukazuje, jak w warunkach polskich przeciwko staremu człowiekowi działają zgodnie:
  z jednej strony jego własna postępująca niesprawność,
  z drugiej - braki występujące w organizacji życia społecznego na poziomie podstawowym.
  
  Moja Mama przyjęła świadomie wykonywanie czynności fizjologicznych gdy tylko pojawi się potrzeba, gdziekolwiek, nawet na oczach innych ludzi, i całe związane z tym poniżenie i upokorzenie - jako cenę, którą w wieku podeszłym trzeba zapłacić za to, aby jak najdłużej uniknąć uwiązania w maleńkim kółku wokół domu, już nie mówiąc o zamknięciu się w czterech ścianach mieszkania.
  Nigdy nie uznawała zasady: jeśli, wyszedłszy do miasta, w potrzebie miałabym nie znaleźć toalety - to może lepiej zrezygnować z wyjścia?
  Zawsze też, zwłaszcza w chłodniejszą porę roku, piła herbatę tuż przed wyjściem z domu - powtarzając sobie: w razie potrzeby zawsze gdzieś się wysiusiam.
  
  Ponadto: sikając na mieście "na kucanego", we własnym przekonaniu nadal załatwiała się "normalnie" (tj. rozbierała się przed faktem tak samo, jak gdyby miała siadać na toaletę - i tak samo ubierała się po fakcie). Opóźniała w ten sposób jak długo się dało przekroczenie ważnej granicy, za którą czułaby się napiętnowana we własnych oczach jako "niepełnosprawna": założenie pampersa, czy choćby wkładki...
  
  

  ... zobacz więcej

Strony : 1 2 nastepna »

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Senior.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. Komentarze niezgodne z prawem i Regulaminem serwisu będą usuwane.