Religia zapewnia optymizm i dłuższe życie

Skomentuj artykuł:

Komentarze mogą dodawać wyłącznie osoby zalogowane.
Jesteś niezalogowany: zaloguj się / zarejestruj się

Komentarze

• 13:52:01, 23-12-2011 waclaw46

  Cytat:

  bodzio2 napisał-Wierzę w to co widzę i czuję.

  Ale uwierzyć też można w to co w obecnym czasie nie możemy zobaczyć z powodu braku technicznych możliwości a możemy badać oddziaływania /fizyka cząstek elementarnych/ lub promieniowanie poza tym co odbiera oko/podczerwień.....
  Religia oparta jest na lęku i na tym lęku rozkwita.A przetrwać może dzięki technikom indoktrynacji młodych ludzi....S.C.Hitchcock

• 14:18:55, 23-12-2011 inka-ni

  Witam dzisiaj z netu.Warto przeczytać.
  
  Dziewięcioro dzieci księdza
  Dziewięcioro dzieci księdza
  Joanna Moorhead | Guardian | 22 Grudzień 2011 |
  
  Fot. Getty Images/FPM
  
  Ian Hellyer jest rzymskokatolickim księdzem, ale ma też żonę i dziewięcioro dzieci. Jest jednym z nielicznych duchownych, którzy mogą opowiadać parafianom o życiu w rodzinie na podstawie własnych doświadczeń. Jak to możliwe, skoro obowiązuje celibat?
  
  45-letni Ian Hellyer jest rzymskokatolickim księdzem, ale daleko mu do celibatu. Jest ojcem i to w prawdziwie katolickim stylu, gdyż ma aż dziewięcioro dzieci: Clare (18 lat), Teresę (17 lat), Angelę (15 lat), Marthę (11 lat), Johna (9 lat), Luke'a (7 lat), Simeona (4 lata), Gregory'ego (2 lata) i siedmiomiesięczną Rose.
  
  Dołącz do nas na Facebooku
  
  W to przedsięwzięcie była też mocno zaangażowana jego 43-letnia żona Margaret. Przy filiżance herbaty w ich mocno zagraconym domu, Margaret przyznaje, że styl życia jej męża zaskakuje wielu ludzi. Niedawno cała grupa wiekowych katolickich pań przyglądała mu się dziwnie, kiedy w rzucającej się w oczy koloratce wprowadził do kościoła wózek z Rose przed mszą. – Na ich twarzach malowała się mieszanka radości i przerażenia – wspomina Ian. – Radość z powodu dziecka i przerażenie, ponieważ należało do mnie.
  
  Kto pyta nie błądzi - odpowiedz na pytania naszych użytkowników
  
  Jeszcze rok temu Ian był anglikańskim księdzem i mieszkał z rodziną w dużej wiktoriańskiej plebanii w hrabstwie Devon. Zarówno ich dom, jak i życie wydawały się idealne: mieli sześć sypialni i dwa wejścia na piętro. Był też olbrzymi ogród i mnóstwo przyjaciół z okolicznych wiosek.
  
  Choć ich życie wyglądało kolorowo, to wcale takie nie było. Ponieważ w głębi duszy Ian, który otrzymał anglikańskie święcenia kapłańskie w 1995 r., miał wątpliwości, czy należy do właściwego Kościoła. – Czułem się jak ryba wyjęta z wody – tłumaczy. – Kościół anglikański podejmował decyzje, które miały więcej wspólnego ze światem niż z fundamentami chrześcijaństwa. Zmieniał swoje stanowiska bez przerwy i w każdej sprawie. Odniosłem wrażenie, że podejmuje się w nim decyzje w zależności od sytuacji politycznej, a nie jak według mnie powinno być – woli Bożej.
  
  Zawsze był blisko Kościoła katolickiego, ponieważ Margaret, którą poznał na studiach na Lancaster University i poślubił 19 lat temu, jest katoliczką. Wychowują więc swoje dzieci w dwóch wyznaniach. – W niedzielę chodziliśmy na msze dwa razy: raz do kościoła Iana i raz do kościoła katolickiego – mówi Margaret. Kiedy w zeszłym roku Wielką Brytanię odwiedził papież, Hellyerowie pojechali na mszę w Birmingham, aby go wysłuchać. Jak twierdzi Ian, to wydarzenie przesądziło o wszystkim. – Tamtego dnia wszystko poukładało mi się we właściwy sposób – mówi. – Zrozumiałem, że należę do Kościoła katolickiego.
  
  W przeszłości anglikańscy księża, którzy przechodzili na katolicką wiarę, mogli być nadal kapłanami tylko wtedy, jeśli byli kawalerami. Ale w 2009 roku Watykan zmienił zasady, ustanawiając Ordynariat Personalny Matki Bożej z Walsingham, w ramach którego żyjący w związkach małżeńskich anglikańscy księża mogli otrzymać katolickie święcenia kapłańskie.
  
  W tej sytuacji odejście z anglikańskiego Kościoła stało się znacznie bardziej atrakcyjne. Ian mógł opuścić swój kościół i nadal pełnić posługę kapłańską, mimo że posiadał żonę i dzieci. Ale czy stwarzając taką możliwość Kościół katolicki nie zrobił tego samego, co Ian krytykował w Kościele anglikańskim, czyli nie zmienił zasad na takie, które mu lepiej pasują?
  
  – Dla mnie celibat jest dyscypliną, a nie fundamentalną zasadą, a ja czułem, że Kościół anglikański zmieniał właśnie te fundamentalne zasady – odpowiada Ian. – W Kościele prawosławnym, który pod względem zasad jest niezwykle bliski Kościołowi katolickiemu, duchowni posiadają żony. Celibat nie leży u podstaw wyznania w tym samym stopniu, jak na przykład zmartwychwstanie ciała lub niepokalane poczęcie. Miałem wrażenie, że te wszystkie kwestie nie są jasne dla anglikanów.
  
  Fot. Getty Images/FPM
  
  
  Ale przejście na katolicyzm wcale nie było łatwe. Katolickim księżom w Wielkiej Brytanii wypłaca się jedynie drobne stypendia i nie ma tam budżetu na wspieranie księży z rodzinami, nie wspominając o rodzinach z dziewięciorgiem dzieci.
  
  – Wielu naszych przyjaciół martwiło się o nas, ponieważ trudno było sobie wyobrazić, jak damy sobie radę finansowo – mówi Margaret. – Ale oboje wierzyliśmy, że to jest właściwa droga, którą Bóg chce, abyśmy poszli, więc pomyśleliśmy: ”Bóg nam pomoże”.
  
  Łatwo to powiedzieć, lecz nie łatwo przeżyć w praktyce. Wielu byłych kolegów Iana z Kościoła anglikańskiego wolało pozostać w nim do momentu, w którym podrosną ich dzieci, i Ian twierdzi, że rozumie ich motywację.
  
  Wspomina, że powiadomienie o powziętej decyzji swoich anglikańskich parafian nie było łatwe, ale większość z nich zrozumiała. – Nie miałem poczucia winy z powodu odejścia, ale byłem bardzo smutny – mówi. Pozwolono im pozostać w plebanii jeszcze przez parę miesięcy, ale z końcem lata musieli się z niej wynieść.
  
  Ian i Margaret obawiali się o to, jak to wszystko odbije się na dzieciach. – One kochały plebanię, miały w okolicy przyjaciół i nagle pojawiła się cała ta niepewność jutra – mówi Margaret. – Gdzie będziemy mieszkać? Z czego będziemy żyć? To było dla nich bardzo niepokojące.
  
  Hellyerowie zawsze żyli skromnie, jednak teraz istniała realna i przerażająca perspektywa braku pieniędzy. – Pamiętam, że chodziłem do hurtowni kupować duże ilości makaronu, mąki, ryżu i soczewicy i zastanawiałem się, na ile to wszystko nam wystarczy – mówi Ian. – W międzyczasie brzuch Margaret stawał się coraz większy, bo zbliżała się data porodu kolejnego dziecka.
  
  Wiosną 2011 roku Ian przeszedł na katolicyzm i raz w tygodniu zaczął jeździć do Londynu, aby studiować w seminarium Allen Hall w Chelsea. Ale pewnego dnia w maju nie mógł tam jechać. – Zadzwoniłem, by wyjaśnić, że moja żona właśnie rodzi – wspomina. – Nie sądzę, by w tym seminarium odebrano wiele tego typu telefonów!
  
  Kilka tygodni później Ian otrzymał święcenia w obecności nowonarodzonej Rose. Poinformowano go również, że znaleziono dla niego pracę kapelana na University of Plymouth. Co więcej, biskup miał dla niego radosną nowinę, że przy kościele w centrum Plymouth czeka na nich pięciopokojowy dom, do którego mogą się natychmiast wprowadzić.
  
  Dziś dom wypełniają dzieci, zabawki i podręczniki szkolne (Margaret uczy czworo z dzieci w domu). Ian przyznaje, że w Kościele, którego przywódcy posiadają niewielkie doświadczenie w kwestiach życia rodzinnego, ma on do zaoferowania zupełnie nową perspektywę. Ale ze skromnością odnosi się do pytania, czy takie przykłady jak jego skłonią Watykan do przemyślenia swojego stanowiska odnośnie celibatu. – Cieszę się, że mogę być dobrym przykładem na to, jak może funkcjonować małżeństwo duchownego, ale nie uważam, że moim zadaniem jest podnoszenie tej kwestii na forum Kościoła – mówi. – Ufam, że papież podejmie właściwą decyzję.
  
  Ian twierdzi, że zawsze był wdzięczny swojemu nowemu biskupowi i rektorowi seminarium za to, że uświadomili mu, komu przede wszystkim powinien być wierny. – Obaj powiedzieli mi, że bycie ojcem i mężem jest ważniejsze od bycia księdzem – mówi. Ale dodaje, że nigdy nie chciałby pomieszać ról ojca biologicznego i duchownego. – Na przykład, nie chciałbym chrzcić własnych dzieci – mówi. – W tym dniu przyjmuję rolę ojca rodziny, a nie księdza.
  
  Ich nowy dom, choć nie tak wielki jak dawna plebania, posiada pewną zaletę: drzwi z salonu prowadzą do ołtarza przylegającego kościoła. Czasami cała rodzina przechodzi przez nie i Ian odprawia mszę dla ich jedenastki. W ostatnich dniach jego myśli zaprzątają opowieści związane z Bożym Narodzeniem. – Myślę o świętym Józefie, który przeprowadził swoją rodzinę przez trudny okres i zawsze starał się postępować zgodnie z wolą Boga – mówi. – To był dla nas rok bogaty w wydarzenia, ale w końcu Bóg naprawdę nam pomógł.

  ... zobacz więcej

• 14:49:57, 23-12-2011 Scarlett

  http://www.youtube.com/watch?v=UjTP7NJ_1XA

• 13:28:55, 24-12-2011 waclaw46

  Cytat:

  W ostatnich dniach jego myśli zaprzątają opowieści związane z Bożym Narodzeniem. – Myślę o świętym Józefie, który przeprowadził swoją rodzinę przez trudny okres i zawsze starał się postępować zgodnie z wolą Boga

  Ian Hellyer nie czytał postów naszego Ostatka i biedaczysko nie wie skąd się wzięła tradycja wigilii widać rektor jego seminarium nie odbiega wiedza od Iana na temat stajenki osła i innych gadżetów związanych z tą tradycją. Mam pytanie po co Józefowi była żona z którą nie współżył , była dziewicą? Jeżeli postępował z wolą boga to nie zapomniał swego syna obrzezać. no i zachować napletek.

  ... zobacz więcej

• 13:09:19, 29-12-2011 Jarosław II

  Cytat:

  waclaw46

  Jeżeli postępował z wolą boga to nie zapomniał swego syna obrzezać. no i zachować napletek.

  Bo taka była tradycja żydowska a Jezus był Żydem. Czy mieli go obrzezać po ukrzyżowaniu? Za wszelką cenę na każdym kroku starasz się wierzących zdyskredytować, dlaczego? Czy zabili ci kogoś w Oświęcimiu czy w czasie kiedy działało UB. Chłopie odpuść, wiara jest mocniejsza niż twoja czerwona przeszłość.Chcesz walczyć z kościołem to walcz bo to przeciwnik twojego niskiego, trywialnego pokroju a od wiary wara, bo może to jedyne co ludzie mają i nie wolno ci jej nikomu zabierać.

  ... zobacz więcej

• 18:47:14, 01-01-2012 only

  Cytat:

  RELIGIA [łac. religio]
  
  zespół wierzeń dotyczących pochodzenia człowieka i celu jego istnienia, istoty ludzkości i świata, Boga itp.; także: związane z nim obrzędy, zasady moralne i instytucje.

  Mam trochę żal do Malavidy , że w swoim poście odniosła się w zasadzie do religii chrześcijańskiej, a dokładniej wyznania rzymsko-katolickiego .
  KK stał się ostatnio chłopcem do bicia . Kto może wali jak w bęben. Na świecie jest ok.10 000 tyś religii i wyznań
  Religia najczęściej jest dualistyczna , a więc wiara i kult .
  Często właśnie w religii, kult staje się dominujący , co powoduje /u niewierzących/negatywną ocenę całej religii i przenosi tę ocenę na wiarę .
  Czy religia przedłuża życie ?
  Mogę się wypowiedzieć tylko o tych które jako tako znam .
  Odnosząc się do zasad moralnych i systemu wartości, nakazów i zakazów , niektórych religii , to przestrzeganie ich na pewno chroni nasze zdrowie .
  Człowiek jest zwierzęciem stadnym .Źle znosi samotność .Przynależność do wspólnoty religijnej zapewnia mu towarzystwo , a niejednokrotnie i pomoc tak duchową jak i materialną .

  ... zobacz więcej

• 22:10:13, 18-01-2012 Eliza2

  Wiara i religia to zupełnie inne definicje. Człowiek religijny wcale nie musi być wierzący. Zawierzenie Bogu skutkuje inną decyzyjnością człowieka.
  Ktoś, kto pisuje bzdury o wojnach religijnych nie zna podstaw. To choroba na człowieka wynikająca z religijności.

• 07:58:05, 19-01-2012 Jarosław II

  Cytat:

  Eliza2

  Wiara i religia to zupełnie inne definicje. Człowiek religijny wcale nie musi być wierzący. Zawierzenie Bogu skutkuje inną decyzyjnością człowieka.
  Ktoś, kto pisuje bzdury o wojnach religijnych nie zna podstaw. To choroba na człowieka wynikająca z religijności.

  Ci co je wywołują często też nie znają podstaw tylko preteksty.

• 

  10:42:57, 19-01-2012 ~gość: maja59

  Cytat:

  only

  Człowiek jest zwierzęciem stadnym .Źle znosi samotność .Przynależność do wspólnoty religijnej zapewnia mu towarzystwo , a niejednokrotnie i pomoc tak duchową jak i materialną .

  Bardzo mi się spodobało Twoje wyjaśnienie istoty religijności. Najważniejsze jest towarzystwo (bez ironii), tak trzymać .

• 

  12:05:05, 19-01-2012 ~gość: 91.218.156.xxx

  Napisała Eliza2
  "Ktoś, kto pisuje bzdury o wojnach religijnych nie zna podstaw. To choroba na człowieka wynikająca z religijności."
  
  Choroba nieuleczalna? Od prześladowania pogan, przez wyprawy krzyżowe, inkwizycję, pogromy Żydów, podbój Ameryk do czasów współczesnych.
  
  W dobrym towarzystwie owoce zwycięstwa są dwa razy słodsze. Bez ironii.
  

Strony : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 nastepna »

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Senior.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. Komentarze niezgodne z prawem i Regulaminem serwisu będą usuwane.