Rozdano Nagrody im. Księdza Józefa Tischnera

W środę 15 kwietnia w siedzibie wydawnictwa Znak ogłoszono laureatów tegorocznej edycji nagrody. Wręczono ją tradycyjnie w trzech kategoriach:

• pisarstwa religijnego i filozoficznego,

• publicystyki lub eseistyki na tematy społeczne,

• inicjatyw duszpasterskich i społecznych.

Nagrody laureatom przyznało sześcioosobowe jury, którego przewodniczącym jest ks. Adam Boniecki. Finaliści poza nagrodami pieniężnymi o łącznej wartości 100 tys. zł, otrzymali także pamiątkowe statuetki autorstwa Mariana Gromady.

LAUREACI 2009

• Pisarstwo religijne lub filozoficzne stanowiące kontynuację „myślenia według wartości"

- siostra Barbara Chyrowicz

Siostra Barbara Chyrowicz została wyróżniona za książkę "O sytuacjach bez wyjścia w etyce", w której wkraczając w świat trudnych i tragicznych wyborów moralnych, przypomina, że nie tylko wola, ale i rozum jest sprzymierzeńcem etycznej dzielności. Imponuje zarazem wiedzą medyczną, dzięki której potrafi rozpoznać stawkę najbardziej dramatycznych wyborów moralnych naszych czasów.
Siostra Barbara Chyrowicz jest filozofem, etykiem, profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, kierownikiem Katedry Etyki Szczegółowej tej uczelni. Należy do Zgromadzenia Misyjnego Służebnic Ducha Świętego. Opublikowała m.in. Zamiar i skutki. Filozoficzna analiza zasady podwójnego skutku (1997) oraz O sytuacjach bez wyjścia w etyce (2008). Jest współautorem podręcznika Etyka zawodu psychologa (2009). Stale współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym" i „Znakiem".

• Publicystyka lub eseistyka na tematy społeczne, która uczy Polaków przyjmować „nieszczęsny dar wolności"

- Aleksander Smolar

Aleksander Smolar został wyróżniony za całokształt publicystyki, w której pokazuje, że polityka jest sztuką racjonalnej perswazji i dialogu z ideowym przeciwnikiem. Jego wnikliwe analizy pozwalają dostrzec szerszy, międzynarodowy kontekst decyzji podejmowanych przez polskich polityków i przewidzieć ich możliwe konsekwencje.
Aleksander Smolar, ur. 10 XII 1940 w Białymstoku. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydział Ekonomii Politycznej i Socjologii (1964). 1964-1968 asystent na Wydziale Ekonomii Politycznej UW; 1969-1970 pracownik Stołecznego Przedsiębiorstwa Redom, nast. Instytutu Przemysłu Samochodowego. 1954-1957 członek ZMP, 1958-1964 członek ZMS; 1962-1963 sekretarz komitetu uczelnianego, współtwórca Politycznego Klubu Dyskusyjnego UW. 1963-1966 II sekretarz PZPR na Wydziale Ekonomii Politycznej UW, wykluczony z partii za jej publiczną krytykę. W III 1968 uczestnik studenckich protestów; 9 III 1968 - II 1969 aresztowany. 1971-1989 na emigracji politycznej we Włoszech, Wielkiej Brytanii, Francji. Od 1973 pracownik naukowy francuskiego Krajowego Centrum Badań Naukowych (CNRS). 1974-1989 założyciel oraz redaktor naczelny kwartalnika politycznego „Aneks"; w 1974 współtwórca (obok Eugeniusza i Niny Smolarów) wydawnictwa Aneks. 1976-1980 rzecznik KOR, KSS „KOR" za granicą; organizator sprzętu poligraficznego i introligatorskiego dla opozycjonistów w Polsce. 1989-1990 doradca ds. politycznych premiera Tadeusza Mazowieckiego, 1992-1993 doradca ds. polityki zagranicznej premier Hanny Suchockiej. Od 1990 prezes Zarządu Fundacji im. Stefana Batorego. 1990-1994 członek Rady Krajowej UD, nast. UW. Autor wielu publikacji, m.in.: Le role des groupes d'opposition la veille de la democratisation en Pologne et en Hongrie (red. z Peterem Kende, 1989), La grande secousse. L'Europe de l'Est 1989-1990 (red. z Peterem Kende, 1991), Globalization, Power and Democracy (red. z Markiem Plattnerem, 2000).

• Inicjatywy duszpasterskie i społeczne współtworzące „polski kształt dialogu Kościoła i świata"

- Katarzyna Kałamajska-Liszcz i Krzysztof Liszcz.

Małżeństwo - Katarzyna Kałamajska-Liszcz, historyk sztuki i Krzysztof Liszcz, lekarz psychiatra - przysposobiło czworo dzieci obarczonych alkoholowym zespołem płodowym (zaburzenie rozwojowe płodu pod wpływem działania alkoholu), w tym dziewczynkę dotkniętą dodatkowo głębokim upośledzeniem (rozpoznanie „czterokończynowego porażenia mózgowego"). Na pierwszą adopcję rodzeństwa, Pawła i Katarzyny, państwo Liszczowie zdecydowali się 20 lat temu. W 2002 roku stali się rodzicami zastępczymi dla Ewy i Julii. Rodzina ta jest przykładem, że można - korzystając z najnowszych osiągnięć wiedzy medycznej i psychologicznej oraz siły duchowej pokonać niewyobrażalnie trudne bariery związane z rozwojem dzieci z uszkodzeniami mózgu oraz syndromem FAS, a nadto spełniać misję służebną wobec innych rodzin dotkniętych tymi chorobami. Dr Liszcz jest współzałożycielem toruńskiej Fundacji na Rzecz Rozwoju Dzieci Niepełnosprawnych „Daj Szansę". Wspólnie prowadzą warsztaty i szkolenia w zakresie rehabilitacji dzieci z uszkodzeniami mózgu oraz leczenia FAS. Katarzyna Kałamajska-Liszcz jest współautorką publikacji na temat FAS: Czy FAS można leczyć? (2008, wraz z Teresą Jadczak-Szumiło) oraz Biorę odpowiedzialność (2009, wraz z Teresą Jadczak-Szumiło).