Starość (w Polsce) nie radość

„Choć jesteśmy społeczeństwem starzejącym się, to nie ma w Polsce programu określającego strategię działań rządu odnośnie problemu starzenia się i osób starszych”, mówi na łamach „Trybuny” Beata Tokarz z Akademii Rozwoju Filantropii w Polsce.

Jak donoszą redaktorzy gazety, również system kompleksowej opieki geriatrycznej jest w Polsce od lat bardzo słabo rozwinięty. W całym kraju nie ma ani jednego szpitala geriatrycznego. Brakuje przy tym specjalistów - lekarzy i pielęgniarek - biegle znających choroby wieku podeszłego. Z ostatnich danych wynika, że w niektórych województwach - lubuskim i świętokrzyskim - nie przyjmuje ani jeden geriatra.

Co więcej, seniorzy są jawnie dyskryminowani na rynku pracy. Pracodawcy kierują się stereotypem, że osoba starsza jest mniej wydajna niż młodsza, wolniej pracuje, częściej choruje i nie jest elastyczna.

Pracodawcy, czytamy, nie doceniają również doświadczenia zawodowego starszych osób, nie wysyłają ich na szkolenia podnoszące kwalifikacje. To one są w pierwszej kolejności do zwolnienia, jeśli w zakładzie pracy szykuje się redukcję zatrudnienia. Wszystko to sprawia, że stopa aktywności osób w przedziale 55 - 64 lata w Polsce nieco przekracza 25 proc., kiedy np. w Niemczech wynosi ponad 41, a w Szwecji prawie 70 proc..

„Wszystko to sprawia, że seniorzy czują się, jakby cały świat zaprojektowany był wyłącznie dla osób młodych i zdrowych”, konkluduje Tokarz.