Dlaczego kobiety boją się starości

Samotność

Wśród największych obaw kobiet co do starszego wieku jest utrata współmałżonka i spowodowana nią samotność. Prawdą jest, że zgodnie ze statystykami panie dożywają późniejszego wieku, stąd obawa o utratę męża może być uzasadniona. Co do samotności rzecz jest bardziej złożona.

Jak wynika z rozmaitych badań, samotność to cichy zabójca osób starszych. U staruszków, którym brak towarzystwa, szybciej rozwija się demencja i gorzej funkcjonuje układ odpornościowy czyniąc organizm bardziej podatny na różnorodne choroby.

Bez wątpienia utrata współmałżonka to niepowetowana strata, ale nie jest równoznaczna ze skazaniem na samotność. Poza innymi członkami rodziny, warto liczyć na towarzystwo innych zaufanych ludzi. Oczywiście taki krąg społeczny nie tworzy się sponte sua, trzeba to sobie wypracować. W obecnym czasie jest znacznie łatwiej niż kiedyś, dziś bowiem do dyspozycji szerokich mas jest Internet, Uniwersytety Trzeciego Wieku, kluby książki, koła zainteresowań, etc. Nawet osoby niepełnosprawne mogą aktywnie uczestniczyć w życiu określonych grup społecznych. Samotność pozostaje więc problemem ze sfery postaw, mniej - warunków zewnętrznych.

Bieda

Statystycznie mężczyźni więcej zarabiają i mają wyższe emerytury niż kobiety. Panie częściej więc obawiają się o stan swoich finansów w wieku starszym. Wdowy nie zawsze mogą liczyć na emeryturę po mężu, a poza tym przecież można wskazać liczne inne przypadki, w których kobiety zdane są tylko na siebie.

Niezależność finansowa kobiet powinna być jednym z osiągnięć feminizmu, ale w praktyce wiele kobiet wciąż postponuje swoje ambicje zawodowe i dbałość o sprawy materialne. Nie zawsze można też liczyć na wsparcie dzieci i innych członków rodziny. Przede wszystkim konieczna jest zmiana mentalności, kobiety musza umieć same się o siebie troszczyć. Inną kwestią jest także ta związana z umiejętnością zarządzania finansami - jeśli chodzi o Polskę, wciąż niewielu ludzi regularnie oszczędza i to nie tylko dlatego, że zwykle ich dochody na to nie pozwalają - po prostu nie mamy tego w zwyczaju.

Nowotwór

Plasuje się wysoko na liście przyczyn śmierci na całym świecie. Powszechność występowania nowotworów sprawiła, że strach przed chorobą jest bardzo silny. Wraz z wiekiem niepokój wzrasta, bowiem na raka częściej chorują osoby dojrzałe.

Kobiety zwykle wyrażają lek związany z możliwością zachorowania na raka piersi, ale ze statystyk wynika np., że niemniejsze zagrożenie stanowi rak płuc. Być może zupełnie wyzbyć się strachu nie da (co ma pozytywne skutki chociażby w częściej podejmowanych działaniach profilaktycznych), ale eksperci ostrzegają przed zachowaniami paranoicznymi. Nie warto skupiać się na tym, co złego może się przydarzyć no i należy pamiętać, że diagnoza nie oznacza wyroku.

Zdrowy styl życia i regularne badania powinny dać świadomość, że dokonało się tego, co pozostawało w ludzkiej mocy. To powinno stanowić odniesienie dla codziennych wyzwań, nie zaś zamartwianie się ewentualnymi problemami zdrowotnymi.

Zależność od innych

Zarówno mężczyźni, jak i kobiety odczuwają strach przed "staniem się ciężarem", wynika z badań Successful Aging Study profesor Evy Kahany. Ale dla wielu kobiet, które tradycyjnie pełnią w rodzinach rolę opiekunek, perspektywa odwrócenia rola jest szczególnie niewygodna.

Kobiet nierzadko uważają, że mężowie nie są zainteresowani ewentualnym sprawowaniem opieki lub też nie przejawiają ku temu odpowiednich umiejętności. Nie chcą też ingerować w życie swoich dorosłych dzieci. To sprawia, że niepokoją się o możliwość utraty możliwości niezależnego funkcjonowania.

Nie da się przewidzieć stopnia konieczności korzystania z czyjejś pomocy, ale można mieć „plan działania". Rozmowy na temat uregulowania kwestii opiekuńczych są trudne, ale ich podjęcie jest konieczne, jeśli chce się zminimalizować późniejsze problemy z ustaleniami w tym zakresie. Warto się zorientować, jakie są opcje - co oferuje ubezpieczenie, jakie są domy opieki, czy członkowie rodziny są chętni do sprawowania ewentualnej opieki, jakie mają ku temu możliwości, etc.

Strach towarzyszy ludziom od urodzenia. Kiedy jednak przesłania intensywnością inne odczucia, zmniejsza jakość życia, powoduje zniechęcenie i apatię. Jeśli lęk musi być w pewien sposób stałym elementem życia, trzeba nauczyć się go sobie „dawkować" i wypracować chwile, w których staje się zupełnie odległą perspektywą.