Polacy przewidują protesty społeczne

W sumie od 77 proc. do 83 procent badanych w wieku aktywności zawodowej diagnozuje wzrost społecznej frustracji i spodziewa się protestów, z możliwością wybuchu włącznie.

Pesymizmowi w ocenie sytuacji społecznej w Polsce sprzyja wykształcenie, choć różnice sprowadzają się głównie do innego rozłożenia akcentów. Im wyższe wykształcenie, tym częściej wyrażana opinia, że strajki i protesty społeczne będą się nasilać. Osoby gorzej wykształcone częściej prognozują, że może dojść do wybuchu poważnego konfliktu społecznego. Natomiast przewidywania co do uspokojenia się nastrojów strajkowych poziom wykształcenia różnicuje w małym stopniu.

Narastanie nastrojów strajkowych bardzo często zauważają pracujący na własny rachunek (75 proc.), czyli osoby, które z powodów „zawodowych” częściej są zainteresowane stanem nastrojów społecznych. Prywatni przedsiębiorcy – obok średniego personelu technicznego (77 proc.), rolników i osób bezrobotnych (po 74 proc.), robotników wykwalifikowanych (72 proc.) oraz kadry kierowniczej i specjalistów (70 proc.) – należą do tych grup społeczno-zawodowych, które najczęściej się spodziewają, że strajki i protesty będą się w Polsce nasilać. Z kolei wybuch konfliktu społecznego relatywnie najczęściej przewidują robotnicy niewykwalifikowani (25 proc.).

Najbardziej akceptowane są najłagodniejsze i „nieinwazyjne” wobec społeczeństwa formy protestów, takie jak: publiczne zbieranie podpisów pod (73 proc.), organizowanie happeningów bądź akcji mających na celu zwrócenie uwagi na jakiś problem lub sytuację jakiejś grupy społecznej (68 proc.). Prawie dwie trzecie Polaków (62 proc.) uważa, że w demokratycznym państwie strajk należy do niezbywalnych narzędzi sprzeciwu nie tylko wobec pracodawców, ale także wobec polityki rządu. Ponad połowa (56 proc.) akceptuje także organizowanie, choć pod ściśle określonymi warunkami, demonstracji ulicznych w proteście lub obronie czegoś lub kogoś. Taki sam jest również poziom akceptacji protestów poprzez rozlepianie plakatów w miejscach publicznych (56 proc.). Niemal połowa respondentów (46 proc.) akceptuje rzadko spotykaną w naszym kraju (choć stosowaną np. przez celników i ) metodę protestu, jaką jest strajk włoski, czyli nadmiernie drobiazgowe i powolne wypełnianie wszystkich procedur wymaganych na danym stanowisku.

Tylko niespełna jedna trzecia ankietowanych aprobuje podejmowanie na znak protestu okupacji budynków publicznych (30 proc. wobec 64 procent dezaprobaty), a także blokowanie dróg (odpowiednio: 31 i 64 procent). Jeśli chodzi o blokowanie dróg, to tę formę protestu akceptuje prawie połowa rolników (48 proc.), dla których jest to praktycznie jedyna skuteczna forma publicznego wyrażania swego niezadowolenia. Najmniejsze poparcie społeczne ma strajk głodowy, aprobowany przez jedną czwartą badanych (25 proc.), podczas gdy większość (67 procent) jest przeciwna takiemu sposobowi wyrażania sprzeciwu.