2 maja - Dzień Polonii i Polaków za Granicą

Burzliwa historia naszego kraju i zmienność sytuacji ekonomicznej sprawiły, że na przestrzeni kilku wieków z kraju wyemigrowało wiele milionów rodaków. Życie na obczyźnie nie oznacza oderwania się od korzeni i wielu zakątkach świata kultywuje się polskie tradycje i posługuje się rodzimą mową. Środowiska emigracyjne mają znaczący wkład w dorobek ojczyzny, a wielu rodaków musiało opuścić kraj z powodu działalności patriotycznej w czasach okupacji i zniewolenia.

Dzień Polonii i Polaków za Granicą został ustanowiony z inicjatywy Senatu w celu przypominania Polakom w kraju, że niemal 20 milionów naszych rodaków mieszka poza granicami ojczyzny i umocnienia poczucia polskiej wspólnoty narodowej. W tym roku przypadają dziesiąte - jubileuszowe obchody opisywanego święta.

Najliczniejsza (dziesięciomilionowa) grupa polskich emigrantów i osób polskiego pochodzenia mieszka w Stanach Zjednoczonych. W Niemczech żyje niemal 2 miliony naszych rodaków, we Francji - około 1 miliona, zaś na Białorusi blisko 700 tysięcy.

Emigracja Polaków przebiegała w kilku falach. Pierwsza z nich przypadła na czasy po powstaniach narodowych w XIX wieku, a głównymi kierunkami docelowymi uchodźców były Francji, Wielka Brytania, Szwajcaria, Niemcy i Ameryka Północna. Kolejna fala miała miejsce w okresie od drugiej połowy XIX wieku do 1939 roku i była wywołana przyczynami ekonomicznymi. Wówczas wyjeżdżano przede wszystkim do Francji, Belgii i Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Brazylii i Argentyny. Trzecia fala nastąpiła w powodu II wojny światowej oraz powstania PRL-u. Następnie duża rzesza rodaków wyemigrowała w latach osiemdziesiątych z przyczyn zarobkowych i politycznych, w ostatnich latach zaś, tj. od czasu przemian w 1989 roku, nastąpiła kolejna fala emigracji zarobkowej m. in. do Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemiec, Austrii, Włoch, Kanady i Stanów Zjednoczonych.