Starość nie czyha za rogiem...

Starość jest etapem ontogenenzy, czyli rozwoju osobniczego, a zatem przemian jakim podlega organizm od urodzenia do śmierci. Dlaczego więc nikt nie chce być stary? Boimy się określenia „stary”, bo na pytania o skojarzenia z tym słowem właściwie bez wyjątku pojawiają się określenia „niepotrzebny”, „zużyty”, „niechciany”. Pamiętam jednak jedno ze spotkań poświęconych starości, na którym zaawansowana wiekiem, bardzo elegancka kobieta powiedziała, że ona jest stara, i nie chce udawać, że jest młoda. Chce być stara, bo starość nabiera wartości wraz z upływem czasu tak jak stare wino czy stare obrazy albo wreszcie stare fotografie, które żółkną przecież i blakną, ale ożywają, kiedy bierzemy je do rąk i opowiadamy zaklęte w nich historie. Dlaczego więc ignorujemy fakt, że wraz z wiekiem nabywamy doświadczenie i możemy je przekazać młodszym? Dlaczego nie widzimy, że wiele umiejętności można łatwiej i szybciej zdobyć współpracując ze starszym „mistrzem”?

Boimy się być starzy, bo boimy się starości, bo traktujemy ją jako coś niechcianego, podczas gdy w rzeczywistości alternatywy wobec niej nie ma. Jedyną alternatywą wobec długiego życia i starości jest wczesna śmierć, co jednak trudno rozpatrywać w kategoriach szczytu marzeń. Można więc bez przesady powiedzieć, że powinniśmy zacząć marzyć o dobrej starości. I powinniśmy się do tej dobrej starości przygotować. Jak pokazują badania, modyfikacja stylu życia - a więc aktywność fizyczna, aktywność poznawcza i społeczna oraz dieta wpływają na tempo procesu starzenia. Im wcześniej więc mamy ją w planach tym spokojniej możemy obserwować upływ czasu.

Jednakże upływ czasu jest nieubłagany i czas wcale nie zaczyna biec szybciej gdy jesteśmy , choć często tak nam się subiektywnie wydaje. Ponieważ chcemy być ciągle młodzi, staramy się nie myśleć i nie mówić o starości, tak jakby to pozwoliło jej uniknąć. Tymczasem na przykład czytany tekst staje nieostry i trzeba go nieco oddalić, aby był czytelny, potem jeszcze trochę i znowu trochę… Można oczywiście się to tego nie przyznawać, ale nie zmienia to faktu, że jest to objaw starzenia. Oko jest bowiem jednym z najbardziej spektakularnie starzejących się narządów.

Warto podkreślić, że samo nie jest przyczyną chorób – jak niestety często się to tłumaczy w placówkach ochrony zdrowia. Wskazuje to na brak wiedzy z zakresu geriatrii personelu placówki i jest objawem dyskryminacji pacjentów ze względu na wiek. Postepowanie takie utwierdza kolejny stereotyp, że starość musi mieć konkretne objawy, takie jak np. ból czy . Pacjenci ich zatem nie zgłaszają, ponieważ są przekonani, że wynikają z procesu starzenia i nie da się ich leczyć. Tymczasem jedną z cech szczególnych postepowania jest poszukiwanie odwracalnych przyczyn występujących wielkich zespołów geriatrycznych i ich leczenie. Należy tu podkreślić, że niewątpliwym osiągnięciem opieki nad chorym starszym w Polsce jest wprowadzenie w nowym systemie kształcenia lekarzy obowiązkowych elementów geriatrii. Można więc mieć nadzieję, że w nieodległej przyszłości osoby starsze będą otrzymywać bardziej adekwatną opiekę medyczną.

Kampania edukacyjna została przygotowana przez wydawnictwo Warsaw Press. Senior.pl jest patronem medialnym kampanii.