W trosce o środowisko naturalne - ekologiczne torby konieczne

Przyjąć należy, że około 50% z tych ostatnich, będących podstawowym surowcem toreb i torebek, stanowią właśnie torby i torebki jednorazowe. Reszta, to opakowania hurtowe, folie o innym przeznaczeniu. Oznacza to, że w skali kraju corocznie wyrzucanych jest około 70 tysięcy ton „plastikowych śmieci”, z czego tylko 1% poddaje się recyklingowi. Owe 60 tys. ton to około 35 mln plastikowych toreb (jedna torba i torebka foliowa waży przeciętnie parę gram, a tona, to około 165 kg ropy naftowej). Wykorzystanie takich ilości energii wiąże się z emisją gazów szklarniowych, CO2 i pary wodnej, ale też innych gazów uwalnianych przy pracy kombinatów petrochemicznych, przy transporcie, a pośrednio przy innych związanych z technologiami energetycznymi procesach. Łącznie w skali kraju oznacza produkcję do 10 mln ton szkodliwego CO2.

Ocenia się, że około 3% wyprodukowanych toreb, w całości lub we fragmentach, luźno fruwa lub pływa w przyrodzie. Oznacza to, że w tej chwili można zebrać około 250 miliardów toreb z różnych zakątków Ziemi. Trafiają one m.in. do wód, gdzie po pewnym czasie stają się elementem składowym osadów dennych albo sztuczną warstwą wbudowaną w strefę roślinności przybrzeżnej. W zwojach plastiku i torbach ginie znacząca liczba organizmów, w tym także ryb i skorupiaków. Torby znajduje się w żołądkach wielorybów i przewodach pokarmowych morskich żółwi. Około 50 tysięcy ton toreb plastikowych, które trafiają co roku do oceanu zabija ponad milion morskich ptaków i sto tysięcy morskich ssaków. Także na lądzie przeróżne plastikowe pułapki zmniejszają różnorodność biologiczną, także dlatego, że plastik w przyrodzie szkodzi selektywnie, jest powodem śmierci częściej jednych niż innych organizmów.

Na decyzje konsumenckie można w sposób długotrwały wpływać metodami edukacyjnymi, można także przygotować i zatwierdzać rozsądne przepisy, utrudniające wprowadzanie masowych toreb jednorazowych. W skrajnym przypadku, samorząd może zakazać bezpłatnego wprowadzania toreb w sieciach handlowych jako opakowania do towarów już opakowanych zgodnie z normami. Możliwe jest również wprowadzenie lokalnych preferencji finansowych dla opakowań wielokrotnego użycia:
- obniżenie podatków,
- zielonych ceł,
- dodatkowych punktów w ramach programów lojalnościowych,
- eko-etykietowań.

Świadomy konsument, to taki, który dokonując codziennych zakupów pamięta, że wielokrotna torba jest bardziej przyjazna środowisku, łatwiejsza do odzysku i zdrowsza.

Według dr Witolda Lenarta, perspektywa akcji ekologicznych zakupów, w polskich warunkach, musi potrwać co najmniej 2-3 lata. W tym czasie, ograniczenie zużycia plastikowych opakowań jednorazowych, należy ocenić na około 15% z perspektywą osiągnięcia 25% w ciągu dalszych lat, już bez aktywności organizacyjnej. Ograniczenie to dotyczyć będzie przede wszystkim toreb większych, w tym drukowanych. Oznacza to zmniejszenie emisji CO2 o około 2-3 miliony ton rocznie.