Pewność siebie - jak ją wypracować

„Fake it until you can make it"("udawaj, że umiesz dopóki naprawdę nie będziesz umiał"), głosi przysłowie, które zakłada, że praktyka w istocie może prowadzić do biegłości.

Osobowość nie ma wymiaru deterministycznego, to dlatego terapie behawioralne potrafią zmienić określone zachowania, a inne wyeliminować. Człowiek kształtuje się sam przez całe życie, głosił Sartre. Niezbędna jest taktyka i powtarzalność działania, aż nabyta rutyna stanie się częścią usposobienia.

Pewność siebie to niezbędny element sukcesu zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym. Nikt nie chce słuchać nieśmiałych, wycofanych rozmówców, nawet jeśli ich argumenty są najrozsądniejsze. W naszym kręgu kulturowym ludzie sukcesu odznaczają się pewnością co do swoich działań i przekonań, inaczej nie byliby wiarygodni. Dlatego umiejętność klarownego, odważnego głoszenia opinii to krok do podniesienia jakości życia - umożliwia lepsze radzenie sobie w rozmaitych sytuacjach.

Nie chodzi o to, by „zawsze mieć rację" i narzucać swoje poglądy innym. Zbytnia pewność siebie przeradza się w arogancję. Niemniej jednak pewna doza konsekwencji w działaniu, odwagi w realizacji powziętych projektów, wreszcie umiejętności mówienia „nie" zbyt roszczeniowym przyjaciołom czy rodzinie, jest niezbywalnym elementem „higieny" życia psychicznego.

Plan działania

Po pierwsze - nigdy nie jest z późno na znalezienie mentora. Trzeba poszukać w swoim otoczeniu przyjaciela, członka rodziny czy znajomego, który emanuje zaufaniem do samego siebie i ma talent do interakcji społecznych. Krok drugi to obserwacja jego/jej działań. Warto spostrzec, jak mówi, chodzi, jak się nosi. Pewność siebie w akcji - to obserwacja, które pomoże budować ufność w siebie samego/samą.

Ciało też mówi...

Język ciała niemal jak na dłoni ukazuje nastrój i inne emocje łatwo odczytywane przez rozmówców. Osoba, która czuje się niepewnie, zazwyczaj się garbi, krzyżuje ręce lub nerwowo dotyka swojego czoła.

Trzeba popracować nad otwartą postawą, utrzymywać proste plecy, głowę do góry, łopatki ściągnięte, etc. Poza tym wypracowany krok powinien być pewny i równy, to wszystko odpowiada za wrażenie, jakie robimy na interlokutorach.

Ważnym dodatkiem jest ubiór. Osoby wyglądające niechlujnie nie wzbudzają zaufania. Oto siła np. garnituru. Badania wykazały, że ludzie bardziej ufają tym, którzy są elegancko ubrani niż noszącym tzw. strój casual.

Daj sobie głos

Nieśmiali ludzie mówią miękko i cicho, tak, jakby właściwie nie chcieli być usłyszani. Aby wzbudzić poczucie własnej wartości, nie trzeba krzyczeć, ale „zaprojektować" swój głos, by sprawił, że osoba mówiąca czuje się komfortowo słysząc samą siebie.

W każdej trudnej sytuacji społecznej, warto zrobić pauzę przed wypowiedzeniem swojej kwestii i przypominać sobie, co wartościowego ma się do powiedzenia. Potem należy mówić - głośno i wyraźnie.